A Cidade dos Perigos

Disque a cidade de Guatemala ten moito perigo, polas malas xentes que por ela andan, polas balaceras que en cada canto ocurren, polos asaltos, violacións, secuestros, apaleamentos, linchamentos, incendios, terremotos, choivas de meteoritos, ataques extraterrestres, maldicións diviñas, infartos de miocardio ó borde de precipicios, erupción volcanicas, peste bubónica, as sete pragas, estrangulamento por anaconda, estrangulamento sen anaconda, crucifixións, cancións dos Hombres G, este, en fin, é esta unha cidade de non moi boa reputación.

E así, heroicamente, valerosamente, intrepidamente engadiría saín con miña fermosa e tropical señora por vez primeira as ruas deste inferno na terra, tétrico, sinistro, ameazador, en fin, que da mais medo que se cruzar coa Santa Compaña cando un vai facer de campo por ahí e ademais vai solto da tripa, e mais non ten con que limpar, e vai oscuro e se lle están a agotar as baterías da linterna e mais acaba de se meter nunha bosta de vaca e ven de nela esbarar xusto na beiriña do acantilado...

Sobrevividas as primeiras horas, e dando conta dunha cervexa e dunha bebida que non sei que tiña mais era vermella, burbullaba e cheiraba a sufre, mais uns pans con chourizo, que aquí chaman jo(t)dogs, non por antihixienicos non mais sabrosos, decatamonos que os auténticos perigos desta cidade son dous: os autobuses urbanos e as cancións dos Hombres G.

Viaxeiro: non lle fagas caso o que te contan, mais ven a ver por ti mesmo...