No Altiplano

Se pensaren que recrearse nas Istorias de tempos pasados é cousa sen proveito nen beneficio, basta deixar atras as luces da capital, seus rapaces con gorras para atras, seus centros comercias, sua televisión por cable e entrar nas aldeas do altiplano para que o pasado nos cruze a cara. Eiquí, a esclavitude, sexa chamada encomenda, repartemento ou lei contra a vagancia inda desapareceu fai duas xeracións; os pais das xentes do retrato inda eran secuestradas cada ano para recoller café nas fincas de certos señores, en moitos casos recén chegados de Europa, ou enviciados en extravagante preguiza na capital, fazendo viaxes polo mundo nas costas dos seus ignorantes indios, seus brutos indios, seus indios que os manteñen, seus indios que inda os enganan con contas de cores, seus indios que os embeben en sectas evanxélicas perpetradas na terra do ianqui para que o indio fique indio, para que o indio faga o que ten que fazer, para que traballe e non amole, que o indio todo atura, e o indio sempre cala.