viernes, 22 de mayo de 2009

A Illa de Flores


Onde noutro tempo se erguera Nojpetén, a orgullosa capital dos Itzaes, antigos señores de Chichén, non sometidos o xugo español ate o fin do século XVII ,l evántase agora a cidade guatemalteca de Flores, sometida en nosos dias ó xugo do turismo. Alimentada por inmensas fincas gandeiras, consumidas nun sinnúmero de lomitos á brasa, a cidade de Flores-Santa Elena é paso obrigado do viaxeiro que quere admirar as ruinas das antigas cidades de Tikal, Uaxactún e Yaxhá.
O viaxeiro pode parar nunha das numerosas pousadas á beira do lago, erguendo ó son do irritante chompipi, tamén chamado guajalote ou noutras partes pavo, e ó estridente son dun outro ser que os locais chaman gringo, que non só molesta o sono do cansado viaxeiro cedo á mañá, senon que ocupa a maioría das mesas nas fondas á noite, todo o tempo emitindo unha serie de estridentes sons, como de galo ronco, que disque lles serve para se comunicar. Ándase o perímetro da illa nuns quinze minutos, que lle chegan o viaxeiro para se decatar que non lle fica nada que fazer mais tomarse un bo lomito con tortilla e guacamol e regar a gorxa cuns bos litros de Gallo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario